''şimdi geçmişin şu anla buluşmasıdır, şu anla buluşan geçmişkendini değiştirip geleceğe giderse, o zaman şimdi diye birşey kalmaz. yani geçmiş, anılarım, endişelerim, umtularım, anımasamalrım, hazlar, acılar,bütün bunlar şu anda harekettir.
zaman, geçmişten şu an aracılığı ile geleceğe doğru bir harekettir.Komunistler, azar azar, yavaş yavaş tez, antitez, sentez derler.Dolasıyla şu anla buluşan değiştirilmiş geçmiş geleceğe doğru ilerler.
Deneyim olarak, bilgi olarak belleğin bütün yapısını ve o bilginin, deneyimin, belleği yanıtı olan düşünceyi bildiğinizde, düşüncenin orada bitmesi ve yarına ilerlememesi için düşünce geçmişi şu ana getirdiğinde , şimdi sona erebilir.''
Şu anın ağırlığını nasıl kaldırabiliriz? geçmişin kötü hayaleti peşimizde olmadan yenilikleri nasıl kabul edebilirizle dolu endişeli düşüncelerimize Krishnamurti işte böyle yol gösteriyor. yani geçmişi elbette unutamayız ,onsuz yaşayamıyorsak onu şu anla birleştirerek yenilikleri de içine katarak geleceğe doğru ilerlemeliyiz.
Peki yalnızlık ve kaçış duygusu? onu da şöyle anlatıyor. bir yol daha :
''Dolasıyla yalnız, soyutlanmış hissetmeniz- insanların kendileri için yarattıkları üzüntüler- o yalnızlıkla yüzleşmek... gündelik yaşamın ben merkezli etkinlikleri buna neden olmuştur. o yalnızlıkla yüzleşmek ve ona bir gelecek tanımamak.
başka deyişle, bütün duyularınızla, bütün dikkatinizle ona bakıp gözlemlediğinizde,geçmişin şu anla buluşup onu sona erdirdiğini, böylece yalnızlığın hiçbir geleceği olmadığını anlayacaksınız, yalnızlık sona ermiştir.''
8 Eylül 2009 Salı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder