şeker düğmelerimi koparmaa!!!

shrek 1 'de bir sahnede muhafızlar bu küçük kurabiyeye bişeyler söyletmek için işkence yapıyorlardı - süte batırıp çıkarıyorlardı buncağızı -bizimki de üzerine gelen muhafıza doğru şöyle bağırıyordu ' şeker düğmelerimi koparma onları bırak, ağğğğhh!!! '
*
sonra birgün kendisi kısa bir yolculuğun ardından benim mideciğimle buluştu. üzgün olduğunu sanmıyorum en azından bu şapşal dünyanın şaşkın insanlarıyla daha fazla yüzleşmek zorunda değil.
*
hayattaki en zor şeyin insanların seni anlaması olduğunu öğreneli bir hayli vakit olmasına rağmen bu konuda birşey yapamamanın tatminsizliği gün geçtikçe artmakta.
konuşmak,yazmak, çizmek?
galiba bunlar biraz daha küçüklüğümde kaldı
sorunların konuşarak aşıldığı zamanlar annemin-babamın zamanları mıydı bilemiyorum?
o zaman yanlış bir zamanda yanlış şeyler için uğraşıyorum...
öyleyse bir zaman makinası istiyorum.
konuştukların, yazıp çizdiklerinle şişmiş kafalar değilde, anlaşıldığını gördüğün parlak çifter çifter gözlerin olduğu o zamana göndermeli beni.
ah, bu arada yok etmek çok da kolay olmuş olsa da kurabiyeciğimin tadı halen damağımda...